0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

 

Bağlanmayacaksın!

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.

“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.

Demeyeceksin işte.

Yaşarsın çünkü.

Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.

Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.

Ve zaten genellikle o daha az sever seni,

Senin onu sevdiğinden.

Çok sevmezsen, çok acımazsın.

Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.

Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.

Senin değillermiş gibi davranacaksın.

Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.

Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.

Çok eşyan olmayacak mesela evinde.

Paldır küldür yürüyebileceksin.

İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,

Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.

Gökyüzünü sahipleneceksin,

Güneşi, ayı, yıldızları…

Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.

“O benim.” diyeceksin.

Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan bir şeylerin…

Mesela gökkuşağı senin olacak.

İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.

Mesela turuncuya, ya da pembeye.

Ya da cennete ait olacaksın.

Çok sahiplenmeden, çok ait olmadan yaşayacaksın.

Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,

Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.

İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…

En sevdiğim şiirlerden biridir eskiden beri… Bağlanmayacaksın, o olmazsa yaşayamam demeyeceksin… Bu anne baba da olur, sevgili de olur, ev, araba da olur sevgili de olur… Evet bazı şeylere çok emek veririz, çok değer veririz, bağlanır veya alışırız ama değişim kaçınılmaz bir şey. bu hayatta biz dahil hiçbir şey stabil değil. Ben veya arkadaşlarımla konuştuğumda fark ettiğimiz ve şaşırdığımız nokta şu oldu.. O ayrılık zamanı yaklaşırken ya da o an ve ilk zamanlar… O acı geçmeyecek gibi gelir, bir daha böyle bir şey yaşayamazsam diye korkarsın, yeri dolar mı diye korkarsın… Ama birkaç gün hatta hafta ya da ay… Herkesin zamanı farklı bilemiyorum detayını :)… Daha da güzeli gelir şaşar kalırsın. Her gecenin sonu aydınlık gibi, dur bakalım bi bekle der gibi. Ne zaman bir genelleme yapsam veya büyük laf etsem o şeyi yaparken bulurum kendimi. Ya da kınadığım ve sinirlendiğim ne varsa kendimde de görürüm o şeyleri şaşırırım. Her şey çok benzer ve bir aslında… Her şey insan için. Bırak hayat aksın, sen adını koyma, büyük laflar etme, asla ya da kesinlikle deme… Yüreğinin sesini dinle. Bağ kur ama bağlanma… Ağacın meyve ve yaprağıyla olan ilişkisi gibi. Üret büyüt ama zamanı gelince sakince kopup gitmesine de izin ver, o zaten senden bir parçayla gidecek.bir arkadaşım derdi, hayatından sildiğin her insan senden bir  parça eskiltir diye… O zaman biraz üzülüp sinirlenmiştim ama şöyle düşünüyorum. Bu kum ve deniz ilişkisi gibi. eksilterek beni yok edip gitmiyorlar ki, ben zaten üreten ve yenilenen bir varlığım, nasıl saatlerce kumsalda çukur kazarsınız da sonra bir dalga gelir hemen onun üstünü örter ve açılır, bir bakarsınız tekrar dolmuş kumlarla o çukur, evet biraz iz kalmış ama birkaç dalga daha üstünde gezdikten sonra o iz de yok olur… Aynen öyle işte 🙂